Al Pacino is de enige gratie in dit langzaam verbrande exorcismedrama dat bijt mist

Verhaal: Gebaseerd op een waargebeurd verhaal, moeten priesters Theophilus Riesinger en Joseph Steiger hun verschillen opzij zetten om een ​​bezeten jonge vrouw te redden, wat het langst gedocumenteerde exorcisme in de Amerikaanse geschiedenis zou worden.Beoordeling: Een horrorfilm gebaseerd op een vermeende real-life case van demonisch bezit, in de hoofdrol En Stevens En Aan de Pacinoklinkt zeker als een veelbelovende propositie. ‚Het ritueel‘, geregisseerd door David Midelllevert over de hele linie competente uitvoeringen en de oprechtheid van zijn cast is nooit in twijfel. De film blijft echter grotendeels pedant en worstelt om echt bang te maken. Wat het uiteindelijk aanbiedt, is meer een dramatische hervertelling dan een aangrijpende horrorervaring.Interessant is dat onder de productiebedrijven die deze XYZ -films -onderneming steunen Baweja Studios uit India is – een verrassende maar welkome aanvulling op een film die zo diep is geworteld in de Amerikaanse religieuze folklore. Het verhaal is sterk gebaseerd op de geschriften van pater Joseph Steiger, een echte katholieke priester wiens verslagen al tientallen jaren horrorverhalen hebben geïnspireerd. De film opent met tekst die verwijst naar de ervaring van Steiger tijdens wat wordt beschouwd als het langstlopende exorcisme in de Amerikaanse geschiedenis. Set in Earling uit de jaren 1920, Iowa, is de toon vanaf het begin somber en serieus. We ontmoeten een jonge vader Steiger (Dan Stevens), duidelijk geschud, net voordat een vrouw bezeten door demonen letterlijk de kloostermuur vliegt. Het is een boeiende opening, zelfs als wat volgt niet altijd waarmaakt.Het centrale verhaal draait om pater Steiger, treurt de zelfmoord van zijn broer en ontsloeg al met de houding van de kerk over psychische aandoeningen. Hij wordt opgeroepen om te helpen bij het exorcisme van Emma Schmidt (Abigail Cowen), een jonge vrouw die gewelddadige, onverklaarbare symptomen ervaart. Haar vrome katholieke familie wendt zich naar de kerk nadat artsen niet hebben geholpen. Betreed pater Theophilus Riesinger (Al Pacino), een ervaren exorcist met onwrikbaar geloof. Terwijl het exorcisme zich meer dan 23 aangrijpende dagen ontvouwt, begint Steiger’s scepsis te kraken. Emma’s verontrustende vaardigheden – heten van zonden, spreken op angstaanjagende tonen en het vertonen van gewelddadige kracht – bekken om de overtuigingen van alle betrokkenen te testen. Terwijl de spanning zich aanmaakt, geldt dat ook het gevoel van angst in het klooster, met als hoogtepunt een 72-uur durende exorcismemarathon die Riesinger gebroken laat maar overwinnend en Steiger spiritueel herboren.Pacino is in uitstekende vorm en speelt Riesinger met een rustige, opzettelijke aanwezigheid die de film verankert. Hij verzet zich tegen de verleiding om in theatraliteit te leunen, waardoor zijn gravitas het werk kunnen doen. Stevens, serieus als altijd, brengt emotionele diepte, maar lijkt een beetje miscast in een film die meedogenloos grimmig is. Abigail Cowen en Patricia Heaton (zoals de moeder van het klooster van het klooster) ook sterke uitvoeringen leveren, waardoor de film in de emotionele realiteit wordt gebaseerd. Toch levert de film, ondanks het solide acteren, nooit helemaal de psychologische onrust of echte angsten die van een genre -stuk worden verwacht. De sfeer klopt, de stemming is grimmig – maar de uitbetaling raakt gewoon niet hard genoeg.Wat ‚het ritueel‘ uiteindelijk ontbreekt, is escalatie. Het bouwt nooit op tot het soort koortsveld dat je van het genre verwacht – het is alsof je een storm wordt beloofd en in plaats daarvan een sombere motregen krijgt. Dat gezegd hebbende, het is geen goedkope of afgeleide inzending in de horrorcanon. Het neemt zijn onderwerp serieus, vermijdt melodrama en blijft vasthouden aan een ingetogen esthetiek. Fans van religieuze horror en die nieuwsgierig om Pacino in de gewaden van een priester te zien, zullen hier wat beloningen vinden, zelfs als de film nooit helemaal de Dread belooft.